Mówi Agnieszka Matonóg, lekarz rodzinny

Aby aktywność fizyczna mogła przynieść wymierne, odczuwalne dla seniora korzyści, musi być dostosowana do jego indywidualnych możliwości. Osoby obciążone chorobami przewlekłymi powinny przed planowanym rozpoczęciem treningów fizycznych skonsultować się z lekarzem w celu dobrania odpowiednich ćwiczeń oraz ich intensywności. Osoby, które wcześniej prowadziły siedzący tryb życia, muszą rozpoczynać treningi powoli, z małą liczbą powtórzeń oraz niewielkim obciążeniem. Wszystko po to, aby powoli przyzwyczajać organizm do zwiększonej aktywności i nie spowodować kontuzji. Z czasem należy stopniowo intensyfikować treningi.

Prawidłowo zaplanowany program aktywności fizycznej powinien zawierać trzy elementy: 

• ćwiczenia wytrzymałościowe (marsz, jazda na rowerze, trucht – wysiłek lekki do umiarkowanego), wykonywane 2–3 razy w tygodniu przez co najmniej 20 min,
• ćwiczenia siłowe – bardzo istotne w starszym wieku, ponieważ zapobiegają utracie masy mięśniowej w o wiele większym stopniu niż trening wytrzymałościowy. Powodują poprawę zdolności do chodzenia, wchodzenia po schodach, zachowania równowagi, podnoszenia cięższych przedmiotów – wykonywane trzy razy w tygodniu, po 20 min. Powinny zawierać zestaw 8–10 ćwiczeń angażujących najważniejsze grupy mięśniowe, po 10–15 powtórzeń każdego ćwiczenia,
• ćwiczenia rozciągające, równoważne i koordynacyjne – należy do nich poranna gimnastyka, wykonywana codziennie 5–10 min.

Śmiało można powiedzieć, że ruch to zdrowie w każdym wieku. Ruch to lek, który wydłuża życie i poprawia jego jakość. Ale – tak jak lek – może również zaszkodzić, jeżeli będzie stosowany zbyt intensywnie i bez uwzględnienia ogólnego stanu zdrowia. Podsumowując, zalecany jest umiarkowany, systematyczny wysiłek dostosowany do wydolności organizmu, ale już nie intensywny, długotrwały wysiłek u osoby niewytrenowanej.