Trwają badania trzech nowych terapii choroby Parkinsona

Chorobę Parkinsona opisano po raz pierwszy ponad 200 lat temu. Wciąż jednak nie znaleziono na nią lekarstwa. Ta często występująca w społeczeństwie choroba neurodegeneracyjna najczęściej atakuje osoby po 50. roku życia. Wywołuje ją postępująca utrata komórek produkujących dopaminę w istocie czarnej mózgu. Istniejące leki łagodzą jej objawy, ale jej nie zatrzymują.

Obserwuje się ponad 40 objawów choroby, m.in. drżenia, trudności w chodzeniu i sztywnienie mięśni, w tym twarzy, bezsenność, problemy z równowagą, osłabienie pamięci, niepokój, depresję, utratę węchu, zaparcia.

Źródło: 123RF

W tym roku podjęto badania nad nowymi terapiami. Japońscy lekarze monitorują pacjentów, którym wszczepiono miliony neuronów produkujących dopaminę w najbardziej dotknięte chorobą rejony mózgu. Neurony te wytworzono, przeprogramowując w laboratorium komórki macierzyste.

Pracujący na amerykańskim Uniwersytecie Pensylwanii zespół odkrył z kolei, że alfa-synukleina – białko występujące w neuronach chorych pacjentów – współpracuje z białkiem zwanym GPNMB, aby dostać się do wnętrza neuronów. Możliwe, że zmniejszenie poziomu GPNMB ma wpływ na rozprzestrzenianie się alfa-synukleiny. Jeśli tak, to blokowanie jego zdolności do interakcji z alfa-synukleiną może powstrzymać ją przed przedostawaniem się z dotkniętych chorobą obszarów mózgu do tych zdrowych.

Jeszcze inny projekt badawczy, prowadzony na Uniwersytecie w Sheffield, skupia się na roli mitochondriów, maleńkich struktur przypominających baterie, które znajdują się wewnątrz żywych komórek. Brytyjscy naukowcy sugerują, że nieprawidłowo funkcjonujące mitochondria są ważnym czynnikiem napędzającym wczesne stadium choroby Parkinsona.

Obecnie pacjenci tylko na początku dobrze reagują na terapię farmakologiczną. Po kilku latach trzeba wdrożyć inne metody leczenia – wszczepić głęboki stymulator mózgu (DBS) lub rozpocząć terapie infuzyjne. Polegają one na wlewach jednego z dwóch leków: podawanej podskórnie apomorfiny albo podawanej dojelitowo lewodopy z karbidopą. Bardzo ważne są również rehabilitacja ruchowa i ćwiczenia manualne.

Źródła: